İygünler, yakşamlar diliyorum. Desture ben.
Gençlerin blog dediği şu kutucuklarda sürünecek insan değildim ben esasında. Gasteler istemedi beni. Rezzan'la, Mahmut'la bir tuttuldum, ben de engin burç zırvalarımı buraya taşımaya karar verdim.
Fakat başından söylemem gerekir, ben formalitelerden hiç hoşlanmam canım. Öyle Koç'la başlar, Balık'la biter filan anlamam. Paşaların paşası gönlüm Terazi der, cart diye girerim ordan. E mi gülüm.
E madem Terazi dedik, ondan buyurayım. Bugün terazinin derdi başından aşkın a dostlar. Hatta en ufak fikfikte "benim derdim bana yetiyo zaten ?" diyip haklı çıkabilirler. Anası bir yandan, danası bir yandan, başına iş yıkmışlar bu terazinin; akşama kadar onları bitirebilirse aşkolsun. Akşam da "eeh zkerim böyle hayatın ızdırabını afedersiniz" diyip yemek yapmayacak, eşiyle çocuğuyla ayrı düşecek terazi. Sağlık sorunu da göremiyorum. Muayyen? Yo, hayır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder